سکوت
گاهی نوشتنم نمی آید
و گم می شوم میان صفحه خالی
و پر می شوم از سوال
که چه بنگارم
که وقتی تو آمدی و مرا خواندی
با لبخند ،ترکم کنی
نه با غم
ولی تهیم اینبار
بی مهریم را ببخش !
+ نوشته شده در یکشنبه ۲۲ آذر ۱۳۸۸ ساعت 10:44 AM توسط الهه نظری مطلق(شاپرک)
|
از اینکه به کنج پیله ام می آیی و نجواهای دلم را می خوانی، شادمانم.